نخستین اظهارنظرهای گلشیفته فراهانی درباره بازگشت به ایران

نخستین اظهارنظرهای گل‌شیفته فراهانی درباره بازگشت به ایران؛
هیچ جا به اندازه ایران به آدم خوش نمی‌گذرد

حضور داریوش مهرجویی و گلشیفته فراهانی در برنامه در دانشگاه لس‌آنجلس و نمایش فیلم با استقبال خوبی روبه‌رو شده است. این برنامه در واقع به شایعات حضور فراهانی در ایران نیز خاتمه داد؛ شایعاتی همچون مهاجرت او به آمریکا و همچنین این مساله که او نمی‌خواهد بازگردد. در حالی که او در این جلسه اعلا‌م کرد که ان‌شاءالله با پاسپورتم برمی‌گردم.این برنامه به همت بخش مطالعات خاور نزدیک دانشگاه لس‌آنجلس و به افتخار این فیلمساز سرشناس ایرانی برگزار شد. پس از نمایش فیلم درخت گلا‌بی از ساخته‌های سال ۱۹۹۸ این فیلمساز، او و بازیگر نقش اول فیلم، گلشیفته فراهانی به پرسش‌های حاضران در مورد این فیلم، مسائل مربوط به سینمای ایران و مشکلا‌ت تهیه فیلم در ایران پاسخ دادند.
داریوش مهرجویی که خود فارغ التحصیل رشته فیلم و فلسفه از دانشگاه لس‌آنجلس است، پس از پایان تحصیلا‌ت در آمریکا در سال ۱۹۶۴ به ایران بازگشت و با فیلم که بازسازی طنزآمیزی از فیلم‌های جیمزباند آن دوران بود وارد عالم سینما شد. به گزارش سایت‌های خارجی و خبرگزاری‌های داخلی، داریوش مهرجویی در این برنامه ضمن یادآوری خاطرات زمان تحصیل خود در این دانشگاه به حاضران گفت: <من با عشق تحصیل سینما به دانشگاه لس‌آنجلس آمدم و در همان روزهای اول در رشته مخصوصی که فیلمساز نئورئالیستی فرانسه، یکی از معروف‌ترین و مطرح‌ترین کارگردان‌های آن دوران، استاد آن بود اسم‌نویسی کردم. رنوار به من چگونگی کار با بازیگر را آموخت. آن زمان‌ها فرانسیس فوردکاپولا‌ سه سال پیش از ورود من از همین دانشگاه فارغالتحصیل شده بود و کسانی مثل رابرت ردفورد جزو همکلا‌سی‌های من بود.
بعضی وقت‌ها ما در کلا‌س تلفنی با استنلی کوبریک در نیویورک تماس می‌گرفتیم و سوالا‌ت خودمان درباره فیلم و فیلمسازی را با او مطرح می‌کردیم. این دوران همزمان با هجوم ناوهای روسی به کوبا و تشنج و بحران و کسی نمی‌دانست چه پیش خواهد آمد و آیا جنگ خواهد شد یا نه؟> داریوش مهرجویی که در طول سال‌ها بیش از ۴۹ جایزه سینمایی از جشنواره‌های مختلف ایرانی و جهانی به دست آورده است، از بزرگان سینمای روشنفکرانه و موج نوی ایران به شمار می‌رود.

پس از انقلا‌ب فیلم داریوش مهرجویی به علت توجه خاصی که از سوی رهبر انقلا‌ب حضرت امام خمینی(ره) به آن شد مورد استقبال عمومی قرار گرفت و حتی چند سال پیش نسخه کامل آن درسینماهای تهران به نمایش درآمد. بازیگر فیلم آخر او یعنی سنتوری و فیلمی که در این نشست به نمایش درآمد یعنی درخت گلا‌بی گلشیفته فراهانی است که در این برنامه نیز حضور داشت و با سوالا‌ت فراوان حاضران روبه‌رو شد. گلشیفته فراهانی این روزها هنوز هم به خاطر فیلم به کارگردانی ریدلی اسکات مورد توجه قرار گرفته و ستاره هالیوود است. گلشیفته در بخش پرسش و پاسخ پس از اتمام نمایش فیلم درخت گلا‌بی به دعوت داریوش مهرجویی روی صحنه آمد و مورد تشویق شدید حاضران قرار گرفت. برای خیلی‌ها بازگشت او به ایران مهم بود. ‌
گلشیفته فراهانی در مقابل این سوال که آیا او در غرب خواهد ماند یا اینکه به ایران بازخواهد گشت به حاضران گفت: به‌گزارش فارس همچنین داریوش مهرجویی پس از پایان سفر یک‌ماهه به آمریکا، ظرف ۲ هفته آینده در اوایل آذر به ایران بازمی‌گردد. ‌ ‌ مهرجویی در طول اقامت یک‌ماهه در آمریکا در ۹ مرکز فرهنگی و دانشگاهی چون دانشگاه شیکاگو، برکلی، انجمن آسیایی در نیویورک، آتلا‌نتا و کلمبوس حضور یافته و سخنرانی خواهد کرد.
براساس این گزارش، مهرجویی در این سفر در برنامه حضور یافت. این برنامه به همت بخش مطالعات خاور نزدیک دانشگاه لس‌آنجلس برپا شد. در این برنامه فیلم یکی از آثار وی به نمایش درآمد. در این مراسم مهرجویی به همراه گلشیفته فراهانی بازیگر فیلم به سوالا‌ت حضار پاسخ دادند.

گزارش جهان نیوز

داستان حضور «گلشیفته فراهانی» و حواشی بعضاً تأسف انگیزی که پیرامون حضورش در تازه ترین ساخته سینمایی «رایدلی اسکات» بوجود آمد تقریباً در ایران رو به فراموشی است اما عاقبت حضور سینمایی این بازیگر توانا، در ایران هنوز به نقطه قطعی خود نرسیده است.

اگرچه پس از حضور بدون حجاب و خلاف عرف و فرهنگ ایرانی فراهانی روی فرش قرمز مراسم افتتاحیه فیلم «مجموعه دروغ ها» و مصاحبه منتشر شده از او، بسیاری رسانه ها، قطعیت نظرش را بر ماندن در آمریکا و ادامه فعالیت در سینمای هالیوود دانسته بودند، اما او کماکان بر این باور است که «ایران بهترین جایی است که یک فرد می تواند در آن زندگی کند و جایی است که یک نفر می تواند خوش بگذراند.»

«گلشیفته فراهانی» که برای حضور در نشست پرسش و پاسخ فیلم «درخت گلابی» به دعوت داریوش مهرجوئی به لس آنجلس رفته بود، در مقابل این سئوال که آیا او درغرب خواهد ماندو یا اینکه به ایران باز خواهد گشت به حاضران گفت:«آدم از فردا هیچ خبری ندارد. شاید این حرف کمی فلسفی باشد ولی من کلاً در زندگی سعی می کنم به فردا فکر نکنم. در واقع مسئله ای که برای من پیش آمد به خاطر رفتن روی فرش قرمز بدون روسری بود که شاید اولین باری است که بعد از انقلاب رخ می دهد اما مسئله این است که من کارغیرقانونی نکرده ام و قوانین هر کشوری تا آنجایی که مرزهای آن کشور هستند صادق است، همانطور که می بینیم مهمان هایی هم که به ایران می آیند روسری سر می کنند.»

او در ادامه گفت:«به هر حال من همیشه یکی ازافتخاراتم این است که بتوانم سفیری خوب برای ایران باشم ، من در هر شرایطی به شدت عاشق ایران هستم، اما فردا همه چیز را مشخص می کند؛ من با پاسپورتم از ایران آمده ام و انشاءالله با همین پاسپورت هم به ایران بازخواهم گشت.»

برنامه ای که فراهانی در آن این حرف ها را زد «شبی با داریوش مهرجویی» نام داشت که به همت بخش مطالعات خاورنزدیک دانشگاه لس آنجلس و برای این فیلمساز ایرانی برگزار شد. پس از نمایش فیلم «درخت گلابی» ازساخته های سال ۱۹۹۸ این فیلمساز، او و بازیگر نقش اول فیلم، گلشیفته فراهانی به پرسش های حاضران در مورد این فیلم و سینمای ایران پاسخ گفتند.

فراهانی بازیگر فیلم «سنتوری»(آخرین ساخته مهرجویی) هم هست که پس از بازی در فیلم هالیوودی «مجموعه دروغ ها» به کارگردانی «رایدلی اسکات» ظاهراً تصمیم به مهاجرت از ایران گرفته بود.

این نخستین بار است که فراهانی، پس از حضور بدون حجاب بر فرش قرمز «مجموعه دروغ ها» در یک مکان عمومی حضور پیدا می کند و برخلاف خبرسازی رسانه های غربی برای بازگشت به ایران ابراز تمایل می کند.

اگرچه تصمیم این بازیگر توانا برای بازگشت به ایران تصمیمی محترم و قابل تقدیر است اما آنچه خود او نیز باید برای پرداخت به آن همراهی و نیز صداقت کامل را داشته باشد، لزوم پرداخت حقوقی به کیفیت حضور خارج از عرفش در برابر رسانه هاست.

بحث بر سر این نیست که از لحاظ حقوقی کاری خارج از چارچوب قانونی، صورت گرفته باشد یا نه بلکه بحث این است که اگر فراهانی خود را «سفیر فرهنگ ایران» می داند پربیراه نیست که از او نه فقط پایبندی به قانون که احترام و تأسی به عرف و اخلاق و مذهب هم میهنان را هم مطالبه کنیم. او نیز حتماً می داند که امروز، تنها یک شخصیت حقیقی نیست؛ که بازیگری از «سینمای ایران» است که باورها و اعتقادات یک کشور را در حضورهای بین المللی خود نمایندگی می کند. این دیگر نه یک «انتخاب» برای بازیگر که یک «واقعیت» برای اوست.