موش ازشکاف دیوار سرک کشید تا ببیند این همه سروصدا براى چیست. مرد
مزرعه‌دار تازه از شهر رسیده بود و بسته‌اى با خود آورده بود و زنش با
خوشحالى مشغول باز کردن بسته بود ...
موش لبهایش را لیسید و با خود
گفت: کاش یک غذاى حسابى باشد اما همین که بسته را باز کردند، از ترس تمام
بدنش به لرزه افتاد، چون صاحب مزرعه یک تله موش خریده بود.
موش با سرعت
به مزرعه برگشت تا این خبر بد را به همه حیوانات بدهد. او به هرکسى که
مى‌رسید، مى‌گفت: «توى مزرعه یک تله موش آورده‌اند، صاحب مزرعه یک تله موش
خریده است حالا چکار کنیم؟. . . »!
مرغ با شنیدن این خبر بالهایش را
تکان داد و گفت: «آقاى موش، برایت متأسفم. از این به بعد خیلى باید مواظب
خودت باشى، به هر حال من کارى به تله موش ندارم، تله موش هم ربطى به من
ندارد»
میش وقتى خبر تله موش را شنید، صداى بلند سرداد و گفت: «آقاى
موش من فقط مى‌توانم دعا کنم که توى تله نیفتى، چون خودت خوب مى‌دانى که
تله موش به من ربطى ندارد»
موش که از حیوانات مزرعه انتظار همدردى
داشت، به سراغ گاو رفت. اما گاو هم با شنیدن خبر، سرى تکان داد و گفت: «من
که تا حالا ندیده‌ام یک گاو توى تله موش بیفتد.!» او این را گفت و زیر لب
خنده‌اى کرد ودوباره مشغول چریدن شد.
سرانجام، موش ناامید از همه جا به سوراخ خودش برگشت و در این فکر بود که اگر روزى در تله موش بیفتد، چه میشود؟
در
نیمه‌هاى همان شب، صداى شدید به هم خوردن چیزى در خانه پیچید. زن
مزرعه‌دار بلافاصله بلند شد و به سوى انبارى رفت تا موش را که در تله
افتاده بود، ببیند.
او در تاریکى متوجه نشد که آنچه در تله موش تقلا
می‌کرد، موش نبود، بلکه مار خطرناکى بود که دمش در تله گیر کرده بود. همین
که زن به تله موش نزدیک شد، مار پایش را نیش زد و صداى جیغ و فریاد زن به
هوا بلند شد. صاحب مزرعه با شنیدن صداى جیغ از خواب پرید و به طرف صدا
رفت، وقتى زنش را در این حال دید او را فوراً به بیمارستان رساند. بعد از
چند روز، حال وى بهتر شد. اما روزى که به خانه برگشت، هنوز تب داشت.
زن
همسایه که به عیادت بیمار آمده بود، گفت:« براى تقویت بیمار و قطع شدن تب
او هیچ غذایى مثل سوپ مرغ نیست». مرد مزرعه‌دار که زنش را خیلى دوست داشت
فوراً به سراغ مرغ رفت و ساعتى بعد بوى خوش سوپ مرغ در خانه پیچید. اما
هرچه صبر کردند، تب بیمار قطع نشد. بستگان او شب و روز به خانه آنها رفت
و آمد می‌کردند تا جویاى سلامتى او شوند. براى همین مرد مزرعه‌دار مجبور
شد، میش را هم قربانى کند تا با گوشت آن براى میهمانان عزیز خود غذا بپزد.
روزها
گذشت و حال زن مزرعه‌دار بهتر و بهتر شد و مرد مزرعه‌دار به شکرانه خوب
شدن زن خود تصمیم به برگزارى جشنى کرد و به خاطر تامین شام میهمانى مجبور
شد، از گاو خود نیز بگذرد و غذاى مفصلى براى میهمانان دور و نزدیک تدارک
ببیند.
حالا، موش به تنهایى در مزرعه می‌گردید و به حیوانات زبان بسته‌اى فکر می‌کرد که کارى به کار تله موش نداشتند!
نتیجه: اگر شنیدى مشکلى براى کسى پیش آمده است و ربطى هم به تو ندارد، کمى بیشتر
فکر کن، شاید خیلى هم بی‌ربط نباشد...!
• باد مى‌وزد مى‌توانى در مقابلش هم دیوار بسازى، هم آسیاب‌بادى. تصمیم با تو است
• زیباترین حکمت دوستى، به یاد هم بودن است نه در کنار هم بودن
• دوست داشتن بهترین شکل مالکیت و مالکیت بدترین شکل دوست داشتن است
• خوب گوش کردن را یاد بگیریم، گاه فرصت‌ها بسیار آهسته در مى‌زنند
• اگر یک روز هیچ مشکلى سر راهم نبود، مى‌فهمم که راه را اشتباه رفته‌ام
• اگر در کارى موفق شوى، دوستان دروغین و دشمنان واقعى به‌دست خواهى آورد
• زندگى کتابى است پرماجرا، هیچ گاه آن را به خاطر یک ورقش دور نینداز
• همه خواستنى‌ها داشتنى نیست، همه داشتنى‌ها خواستنى نیست
• به کم نورترین ستاره‌ها قانع باش، چرا که چشم همه به سوى پر نورترین ستاره‌هاست
• فکر کردن به گذشته، مانند دویدن به دنبال باد است
• امروز را براى ابراز احساس به عزیزانت غنیمت بشمار. شاید فردا احساس باشد اما عزیزى نباشد
• اگر صخره و سنگ در مسیر رودخانه زندگى نباشد صداى آب هرگز زیبا نخواهد شد
• کسى را که امیدوار است هیچگاه ناامید نکن، شاید امید تنها دارائى او باشد
• شاد بودن تنها انتقامى است که مى‌توان از دنیا گرفت، پس همیشه شاد باش
• توى دنیا دو نفر باش یکى واسه خودت و یکى براى دیگرى. واسه خودت زندگى کن و براى دیگرى زندگى باش
• زندگى همچون بادکنکى است در دستان کودکى که همیشه ترس از ترکیدن آن لذت داشتن آن را از بین مى‌برد
• براى آنان که مفهوم پرواز را نمى‌فهمند، هر چه بیشتر اوج بگیرى کوچکتر مى‌شوی
• فراموش نکن قطارى که از ریل خارج شده، ممکن است آزاد باشد ولى راه به جائى نخواهد برد
از یک گروه از دانش‌آموزان خواستد اسامى عجایب هفتگانه را بنویسند... !على رغم اختلاف نظر ها، اکثراً این‌ها را جزو عجایب هفت گانه نام بردند: ١) اهرام مصر ٢) تاج محل ٣) دره بزرگ(به نام گراند کانیون در امریکا ٤) کانال پاناما ٥) کلیساى پطرس مقدس ٦) دیوار بزرگ چین آموزگار هنگام جمع کردن نوشته هاى دانش آموزان، متوجه شد که یکى از آنها هنوز کارش را تمام نکرده است. از دخترک پرسید که آیا مشکلى دارد... دختر جواب داد: بله کمى مشکل دارم، چون تعداد شگفتى ها خیلى زیاد است و نمی‌دانم کدام را بنویسم... آموزگار گفت: آن‌هایى را که نوشته اى نام ببر شاید ما هم بتوانیم کمک کنیم...، دخترک با تردید چنین خواند: به نظر من عجایب هفت گانه دنیا عبارتند از: ١) دیدن ٢) شنیدن ٣) لمس کردن ٤) چشیدن ٥) احساس کردن ٦) خندیدن ٧) دوست داشتن اتاق در چنان سکوتى فرو رفت که حتى صداى زمین افتادن سنجاق شنیده مى شد. آن چیزهایى که به نظر مان ساده و معمولى می‌رسند و آنها را نادیده و دست کم می‌گیریم، حقیقا شگفت انگیزند... با ملایمت به یادمان مى آورند که با ارزش ترین چیزهاى زندگى ساخته دست انسان نیستند و آنها را نمی‌توان خرید... آن قدر خود را مشغول نکنید که بى توجه از کنارشان بگذرید... |
استادى
از شاگردانش پرسید: چرا ما وقتى عصبانى هستیم داد می‌زنیم؟ چرا مردم
هنگامى که خشمگین هستند صدایشان را بلند میکنند و سر هم داد می‌کشند؟
شاگردان فکرى کردند و یکى از آنها گفت: چون در آن لحظه، آرامش و خونسردیمان را از دست می‌دهیم.
استاد
پرسید: این که آرامشمان را از دست می‌دهیم درست است امّا چرا با وجودى که
طرف مقابل کنارمان قرار دارد داد می‌زنیم؟ آیا نمی‌توان با صداى ملایم
صحبت کرد؟ چرا هنگامى که خشمگین هستیم داد می‌زنیم؟
شاگردان هر کدام جواب‌هایى دادند امّا پاسخ‌هاى هیچکدام استاد را راضى نکرد.
سرانجام
او چنین توضیح داد: هنگامى که دو نفر از دست یکدیگر عصبانى هستند،
قلب‌هایشان از یکدیگر فاصله میگیرد. آنها براى این که فاصله را جبران
کنند مجبورند که داد بزنند. هر چه میزان عصبانیت و خشم بیشتر باشد، این
فاصله بیشتر است و آنها باید صدایشان را بلندتر کنند.
سپس استاد
پرسید: هنگامى که دو نفر عاشق همدیگر باشند چه اتفاقى می‌افتد؟ آنها سر
هم داد نمی‌زنند بلکه خیلى به آرامى با هم صحبت میکنند. چرا؟ چون
قلب‌هایشان خیلى به هم نزدیک است. فاصله قلب‌هاشان بسیار کم است.
استاد
ادامه داد: هنگامى که عشقشان به یکدیگر بیشتر شد، چه اتفاقى می‌افتد؟
آنها حتى حرف معمولى هم با هم نمی‌زنند و فقط در گوش هم نجوا میکنند و
عشقشان باز هم به یکدیگر بیشتر میشود.
سرانجام، حتى از نجوا کردن هم
بی‌نیاز میشوند و فقط به یکدیگر نگاه میکنند. این هنگامى است که دیگر
هیچ فاصله‌اى بین قلب‌هاى آنها باقى نمانده باشد.