یک پروژه علمی

این یک داستان واقعى است دانشجویى که سال آخر دانشکده خود را مى‌گذراند به خاطر پروژه‌اى که انجام داده بود جایزه اول را گرفت. او در پروژه خود از ٥٠ نفر خواسته بود تا دادخواستى مبنى بر کنترل سخت و یا حذف ماده شیمیایى «دى‌هیدروژن مونوکسید» توسط دولت را امضا کنند و براى این خواست خود دلایل زیر را عنوان کرده بود: ١- مقدار زیاد آن باعث عرق کردن زیاد و استفراغ مى‌شود. ٢- یک عنصر اصلى باران اسیدى است. ٣- وقتى به حالت گاز در مى‌آید بسیار سوزاننده است. ٤- استنشاق تصادفى آن باعث مرگ فرد مى‌شود. ٥- باعث فرسایش اجسام مى‌شود. ٦- روى ترمز اتومبیل‌ها اثر منفى مى‌گذارد. ٧- حتى در تومورهاى سرطانى یافت شده است. از پنجاه نفر فوق ٤٣ نفر دادخواست را امضا کردند. ٦ نفر به طور کلى علاقه‌اى نشان ندادند و اما فقط یک نفر مى‌دانست که ماده شیمیایى «دى‌هیدروژن مونوکسید» در واقع همان آب است! عنوان پروژه دانشجویى فوق «ما چقدر زود باور هستیم» بود.